In de rubriek ‘Biologische Bubbels’ bezoekt Sanne Groot Koerkamp duurzame evenementen. In deze aflevering: duurzaam gelukkig worden.

Duurzame debatavonden, filmmiddagen, workshops, presentaties en lanceringen. Ze worden dagelijks georganiseerd en de zaaltjes zitten altijd vol (tenminste, als ik kom, al zie ik daar geen verband). Mensen zijn wél betrokken, vooral bij het milieu, spreekt hier een telkens weer blij verraste ervaringsdeskundige.

Ook deze zaterdagmiddag zitten er weer zo’n twintig gestudeerde kaaskoppen geduldig te wachten op wat komen gaat. Zoals Leonie, die vier jaar lang het verband tussen duurzame dingen doen en geluk onderzoekt. En de beeldschone Eva, die nog heeft gestudeerd met de wat zenuwachtige geluksdeskundige en gespreksleider van vandaag, Michiel Hobbelt (32). Die gaat ons in twee uur leren hoe we duurzaam gelukkig kunnen worden. Eva is eigenlijk al best gelukkig, laat ze weten. Al kan het altijd beter. “Ik geef mezelf een acht, maar ben ook wel eens een negen geweest.” En Hobbelt? “Ook een acht.”

Eerst maar even rondkijken. We zitten in een zaaltje van het ABC Treehouse, een galerieruimte van het American Book Center, dat hier exposities en debatten organiseert. Aan de muur hangt fotokunst van gespierde mannenlijven van de Duitse fotograaf Peter Kruse. In een hoekje staat koffie en thee. ‘Neemt u rijkelijk.’ En er ligt een stapeltje zelfhulpboeken die ons de weg moeten wijzen naar een gelukkiger leven.

De Britse denktank New Economics Foundation bedacht in 2006 de Happy Planet Index, een geluksmeting die rekening houdt met de ecologische voetafdruk. Nederland staat in die geluksindex op de 43ste plaats. Costa Rica op 1. Sociaal psycholoog Hobbelt zal ons vandaag vertellen hoe dat beter kan. Hij organiseerde twee jaar geleden een symposium over geluk. Trots meldt hij dat daar veel media-aandacht voor was, en dat Femke Halsema en andere politici kwamen spreken en discussiëren.

Sindsdien heeft Hobbelt zich het geluksthema eigen gemaakt. Al vindt hij duurzaamheid veel interessanter. “Maar ja, dat is minder sexy.” Dus koppelde hij beide onderwerpen. Met als resultaat: een twee uur durend college waarin de powerpoints je om de oren vliegen. Doel? “Mensen zich duurzamer laten gedragen.” We ontlenen doorgaans ons geluk aan zaken als een imposante baan, het weer, er goed uitzien, een goed salaris, een groot huis, veel spullen. Maar dat soort zaken hebben geen invloed op je geluksbeleving, weet Hobbelt. “Dat is bewezen.”

Hij laat alle onderzoeken die zijn thesis onderstrepen in rap tempo voorbijkomen. We leren: er is tien keer zoveel kans om een depressie te krijgen dan een eeuw geleden. En ons bruto nationaal product verdubbelde, maar we zijn niet gelukkiger.

Hoe word je dán gelukkig? Hobbelt somt op: Geluk hangt niet af van wat er ontbreekt, maar van hoe we omgaan met wat we hebben. En van onze relaties met mensen. Verder zijn we het gelukkigst als we genoeg vrije tijd hebben, kunnen genieten van ons leven, zonder familie of werk te verwaarlozen. De boodschap: geluk is een actief proces. Concreet: laat uit die tv, en ga iets doén. Een avondje bomen met vrienden kost meer moeite (jas aan, deur uit, op pad gaan), maar maakt gelukkiger.

En waar is die duurzame troefkaart, Hobbelt? Hier. “Mensen met persoonlijke waarden als ‘milieuvriendelijkheid’ en ‘vrijwillige soberheid’ zijn gelukkiger dan gemiddelde mensen.” Net als in een ‘flow’ komen. Zoals tijdens een bijeenkomst bijvoorbeeld. Maandelijks eentje bijwonen zou hetzelfde geluk geven als een verdubbeling van het inkomen. Ik hoor de zuurpruimen al: Wij van wc-eend, adviseren wc-eend. Hobbelt preekt wel heel opzichtig voor eigen parochie. Dat vind ik niet erg. Want ik heb vandaag geleerd dat gelukkig worden het belangrijkste levensdoel is van de mens.

Wat?

Een workshop Duurzaam Geluk.

Waar?

ABC Treehouse in het centrum van Amsterdam.

Wat hebben we geleerd?

Dat materialisme niet gelukkig maakt. En sociale contacten (gratis!) wel. Maar dat wisten we eigenlijk al.

Kost dat?

15 euro. Inclusief onbeperkt koffie en thee.

En, eindelijk gelukkig?

Dat was uw verslaggever al. Zeg, een 8.

De rest van de aanwezigen?

Gemiddeld ook een 8. Met uitschieters (Leonie gaf zichzelf een 6,5, omdat haar dochter zichzelf een 8 gaf: ‘Als jij maar een 8 hebt, ben ik een 6,5’.) En nog een magere 7,5 van bezoeker Gerard ‘om persoonlijke redenen’.